ماه و ماهی

داشتم صفحات یکی از دوستانم رو تو اینستاگرام می دیدم،  دست بر قضا به این صفحه رسیدم. تو این صفحه ی با احساس، یک غزلی از علیرضا بدیع دیدم که واقعاً خوندنیه:

تو ماهی و من ماهی این برکه ی کاشی..

اندوه بزرگی ست زمانی که نباشی!

 

آه از نفس پاک تو و صبح نشابور

از چشم تو و حجره ی فیروزه تراشی..

 

پلکی بزن ای مخزن اسرار که هر بار

فیروزه و یاقوت به آفاق بپاشی!

 

ای باد سبک سار! مرا بگذر و بگذار!

هشدار! که آرامش ما را نخراشی..

 

هرگز به تو دستم نرسد ماه بلندم!

اندوه بزرگی ست چه باشی.. چه نباشی..

البته کار به اینجا ختم نشد. با جستجوی بیشتر فهمیدم که این غزل رو حجت اشرف زاده تحت عنوان ماه و ماهی خونده. خیلی وقت بود که از اثری این قدر لذت نبرده بودم.

لینک دانلود و پخش آهنگ ماه و ماهی (سایت بچه های قلم)